Sabanci Universitesi: gigantisch én véél Italianen
Blijf op de hoogte en volg Karlijn
17 September 2012 | Turkije, Istanbul
Na een afscheid (dat was wat minder), een leuk vliegreisje en een gezellig avondje bij Sacha en Willem was het dan zo ver: op naar de Sabanci Universiteit
Ik werd, zeer luxe, door de chauffeur van Sacha en Willem naar de universiteit gebracht. Het was fijn om iemand die turks sprak bij me te hebben. Het ging allemaal hartstikke snel zo.
En daar stond ik dan met alle koffers en tassen op mijn kamer. Een kamer met twee hoogslapers, daaronder een bureau, een grote kledingkast en een eigen badkamer. Het overtrof al mijn verwachtingen.
Er lag een heel lief briefje van mijn kamergenootje dat ze al was gearriveerd maar dit weekend naar familie was én een doosje zwitserse chocolaatjes. Daar scoor je bij mij meteen punten mee natuurlijk. Maar wel jammer dat ze er niet was, want dat betekende dat ik nog steeds alleen was.
Genoeg tijd om rustig uit te pakken dus en daarna op zoek naar het laptopcentrum om het internet te fixen. Hopeloos verdwaald natuurlijk, want de campus is gi-gan-tisch. De supermarkt was onvindbaar, maar internet kreeg ik uiteindelijk wel.
Maar even een berichtje op de facebookgroep geplaatst of er al iemand anders gearriveerd was. Gelukkig reageerde er een zeer vriendelijke italiaan. Hij zat in de cafetaria, maar aangezien ik niet wist waar die was, besloten we af te spreken bij het amfitheater (jaja die hebben we ook). Niet dat ik wel wist waar die was, maar het theater was niet te missen zei hij. Dankzij de vele kaarten die verspreid over de campus staan (waar ook de helft niet op staat, maar het theater gelukkig wel) wist ik het theater uiteindelijk te vinden én toevallig kwam ik onderweg ook nog de supermarkt tegen!
De italiaanse jongen was er al een maand, dus hij wilde me wel 'even' een rondleiding geven. Dus zo geschiedde.
Het is zo groot! Alle gebouwen lijken op elkaar, van binnen zijn de faculteitsgebouwen doolhoven en er zijn superveel dormitories die er van buiten allemaal identiek uitzien. Maar het went wel.
's avonds had de italiaan zich vermenigvuldigd tot 3 italianen. Aangezien zij minder goed engels spreken, waren ze nog al snel geneigd om met zn 3en italiaans te gaan ratelen. Nu spreek ik best een klein beetje italiaans, maar zo versta ik er natuurlijk niets van. Onze eerste maaltijd in het campusrestaurant was best oke. En heel goedkoop, voor dat geld kan je niet zelf gaan koken. Er moet hier wel ergens een keuken zijn, maar waar weet ik nog niet en ik heb ook nog niet heel veel moeite gedaan om hem te gaan zoeken eigenlijk.
De volgende ochtend ‘the gym’ maar eens uitgeprobeerd. Dat is nog eens wat anders dan Fit for Free. Fitnessapparaten met een touchscreen, waar je tv op kan kijken, je ipod op aan kan sluiten of waarop je even je facebook kan checken terwijl je je in het zweet aan het trappen bent. Bijzonder, maar wel leuk.
Ondertussen bleven de italianen maar komen. Nu waren ze al met zn 5en. Het stikt hier van de italianen dus. De nieuwe italianen deden iets meer moeite om engels te spreken dus het werd steeds gezelliger.
We besloten om aan het eind van de middag Istanbul eens te gaan verkennen en dan wel de europese kant. En als je op een campus midden in een industrieel gebied in het aziatische deel van istanbul zit, is naar het europese deel reizen nog best een hele toestand. De tocht begon met de bus, echter nadat we 5 minuten in de bus zaten werden we er door een groepje vriendelijke turkse jongens op gewezen dat het spits was en we beter de eerste halte weer uit konden stappen om vervolge s met de metro verder te reizen naar Kadikoy, omdat we er anders over 2 uur nog niet zouden zijn. Op zich best logisch aangezien het half 7 's avonds was, maar daar hadden wij natuurlijk niet over nagedacht.
Zo'n anderhalf uur en drie verschillende vervoersmiddelen later (bus, metro, boot) waren we dan gearriveerd aan de Europese kant, in de wijk Sultanahmet, voor de schrikbarende prijs van 11 turkse lira (zo'n 5 euro). Daar kan het openbaar vervoer in Nederland nog wat van leren.
Een simpel, maar lekker bordje köfte gegeten, een heleboel fotokes geschoten van de twee moskeeën (Haya Sofia en blauwe moskee) en een heel eind gewandeld naar Taksim. Daar is een hele grote winkelstraat en het is hét uitgaansgebied van Istanbul. Super druk en gezellig.
Vervolgens om half 1 THEE gedronken op een terrasje. We wilden de bus van 1 uur terug hebben (de volgende ging pas om 3 uur) en in de buurt van de bushalte was geen bier o.i.d. te vinden. Dus dronken we maar thee, want dat hebben ze overal hier.
De week afgesloten met een zeer gezellig weekendje bij Sacha en Willem: niets te eten, heerlijk zonnen en zwemmen én een geslaagde zoektocht naar een paar open schoenen, omdat mijn enige sandaaltjes het begeven hadden (net op het moment dat ik er eindelijk een keer in geslaagd was om weinig schoenen mee te nemen!)
Een goed begin dus. Morgen begint de introductie en ik heb er heel erg veel zin in!
UPDATE: de italianen zijn inmiddels al met 7!
Ik werd, zeer luxe, door de chauffeur van Sacha en Willem naar de universiteit gebracht. Het was fijn om iemand die turks sprak bij me te hebben. Het ging allemaal hartstikke snel zo.
En daar stond ik dan met alle koffers en tassen op mijn kamer. Een kamer met twee hoogslapers, daaronder een bureau, een grote kledingkast en een eigen badkamer. Het overtrof al mijn verwachtingen.
Er lag een heel lief briefje van mijn kamergenootje dat ze al was gearriveerd maar dit weekend naar familie was én een doosje zwitserse chocolaatjes. Daar scoor je bij mij meteen punten mee natuurlijk. Maar wel jammer dat ze er niet was, want dat betekende dat ik nog steeds alleen was.
Genoeg tijd om rustig uit te pakken dus en daarna op zoek naar het laptopcentrum om het internet te fixen. Hopeloos verdwaald natuurlijk, want de campus is gi-gan-tisch. De supermarkt was onvindbaar, maar internet kreeg ik uiteindelijk wel.
Maar even een berichtje op de facebookgroep geplaatst of er al iemand anders gearriveerd was. Gelukkig reageerde er een zeer vriendelijke italiaan. Hij zat in de cafetaria, maar aangezien ik niet wist waar die was, besloten we af te spreken bij het amfitheater (jaja die hebben we ook). Niet dat ik wel wist waar die was, maar het theater was niet te missen zei hij. Dankzij de vele kaarten die verspreid over de campus staan (waar ook de helft niet op staat, maar het theater gelukkig wel) wist ik het theater uiteindelijk te vinden én toevallig kwam ik onderweg ook nog de supermarkt tegen!
De italiaanse jongen was er al een maand, dus hij wilde me wel 'even' een rondleiding geven. Dus zo geschiedde.
Het is zo groot! Alle gebouwen lijken op elkaar, van binnen zijn de faculteitsgebouwen doolhoven en er zijn superveel dormitories die er van buiten allemaal identiek uitzien. Maar het went wel.
's avonds had de italiaan zich vermenigvuldigd tot 3 italianen. Aangezien zij minder goed engels spreken, waren ze nog al snel geneigd om met zn 3en italiaans te gaan ratelen. Nu spreek ik best een klein beetje italiaans, maar zo versta ik er natuurlijk niets van. Onze eerste maaltijd in het campusrestaurant was best oke. En heel goedkoop, voor dat geld kan je niet zelf gaan koken. Er moet hier wel ergens een keuken zijn, maar waar weet ik nog niet en ik heb ook nog niet heel veel moeite gedaan om hem te gaan zoeken eigenlijk.
De volgende ochtend ‘the gym’ maar eens uitgeprobeerd. Dat is nog eens wat anders dan Fit for Free. Fitnessapparaten met een touchscreen, waar je tv op kan kijken, je ipod op aan kan sluiten of waarop je even je facebook kan checken terwijl je je in het zweet aan het trappen bent. Bijzonder, maar wel leuk.
Ondertussen bleven de italianen maar komen. Nu waren ze al met zn 5en. Het stikt hier van de italianen dus. De nieuwe italianen deden iets meer moeite om engels te spreken dus het werd steeds gezelliger.
We besloten om aan het eind van de middag Istanbul eens te gaan verkennen en dan wel de europese kant. En als je op een campus midden in een industrieel gebied in het aziatische deel van istanbul zit, is naar het europese deel reizen nog best een hele toestand. De tocht begon met de bus, echter nadat we 5 minuten in de bus zaten werden we er door een groepje vriendelijke turkse jongens op gewezen dat het spits was en we beter de eerste halte weer uit konden stappen om vervolge s met de metro verder te reizen naar Kadikoy, omdat we er anders over 2 uur nog niet zouden zijn. Op zich best logisch aangezien het half 7 's avonds was, maar daar hadden wij natuurlijk niet over nagedacht.
Zo'n anderhalf uur en drie verschillende vervoersmiddelen later (bus, metro, boot) waren we dan gearriveerd aan de Europese kant, in de wijk Sultanahmet, voor de schrikbarende prijs van 11 turkse lira (zo'n 5 euro). Daar kan het openbaar vervoer in Nederland nog wat van leren.
Een simpel, maar lekker bordje köfte gegeten, een heleboel fotokes geschoten van de twee moskeeën (Haya Sofia en blauwe moskee) en een heel eind gewandeld naar Taksim. Daar is een hele grote winkelstraat en het is hét uitgaansgebied van Istanbul. Super druk en gezellig.
Vervolgens om half 1 THEE gedronken op een terrasje. We wilden de bus van 1 uur terug hebben (de volgende ging pas om 3 uur) en in de buurt van de bushalte was geen bier o.i.d. te vinden. Dus dronken we maar thee, want dat hebben ze overal hier.
De week afgesloten met een zeer gezellig weekendje bij Sacha en Willem: niets te eten, heerlijk zonnen en zwemmen én een geslaagde zoektocht naar een paar open schoenen, omdat mijn enige sandaaltjes het begeven hadden (net op het moment dat ik er eindelijk een keer in geslaagd was om weinig schoenen mee te nemen!)
Een goed begin dus. Morgen begint de introductie en ik heb er heel erg veel zin in!
UPDATE: de italianen zijn inmiddels al met 7!
-
17 September 2012 - 13:19
Frenske:
Aaaaah Karlijntje, het ziet ernaar uit dat je het al onwijs naar je zin hebt daar! Wat een avonturen zo de eerste dagen hihi. Heel veel plezier en ik zal je lekker blijven stalken op je reisblog.
ONE LUF -
17 September 2012 - 14:17
Arnoud:
Klinkt heel leuk en heel herkenbaar wel, vooral die stukken bij S&W; natuurlijk, altijd top.
Wat de bezienswaardigheden betreft: de Haya Sofia is toch eigenlijk een kerk of vergis ik me nu.
Leuk hoor, om zo je indrukken te kunnen volgen.
Plezier gewenst weer vandaag. -
17 September 2012 - 14:41
Cally:
Eindelijk een nieuwe post op je blog! Yeah! xD Ik had je blog al een paar keer gecheckt, maar er kwam niks nieuws bij... Maar nu weet ik eindelijk wat je daar uitspookt! Vooral dat met die chocolaatjes, typisch jij he! xD Het klinkt in ieder geval al super daar, volgens mij heb je al best veel gezien... Maar wanneer mag je beginnen met die vakkenlijst van je, waar je zoveel moeite voor moest doen om die kloppend te krijgen omdat de uni niet meewerkte? Laat maar wat van je horen (ik zag dat je ook al wat op fb had gezet, je had me getagged)!
xx -
17 September 2012 - 14:57
Sjoerd:
Heey Kaka,
leuk om wat van je te lezen!
Zijn je chocolaatjes alweer op? :p
Jouw kennende WEL! XP
Heb je je zwitsterse kamergenote nu al ontmoet of laat ook dat nog op zich wachten?
Als jij niet met een Italiaans vriendje of op zn minst een verhaal over een affaire of een door een Italiaan geplande affaire terugkomt, dan doe ik je wat! XP
Dan is namelijk de enige echte Kaka nooit van huis geweest ;)
Veel plezier daar en ik blijf je zeker volgen!!! -
17 September 2012 - 15:03
D@@n:
Zo Kaka, fijn dat je t zo naar je zin hebt in het verre Azië xD
Have fun met de Italiaantjes, maar zorg er wel voor dat ze zich niet te snel vermenigvuldigen. Anders zit straks je hele kamertje nog vol met Italiaantjes :S (hoewel ik vermoed dat je dat nog best gezellig zou kunnen vinden xD)
Veel succes met je vakken daar en ik hoop snel weer wat te lezen van je avonturen daar ;)
Groetjes -
17 September 2012 - 15:04
Sjoerd :
heb je btw ook al enige Turken gesproken behalve die jongens in de bus of ga jij naar Turkije om het vervolgens bij Italianen en een enkele Zwitser (of waren alleen de chocolaatjes Zwitsers) te houden? :p -
17 September 2012 - 15:09
Karlijn .:
Met mijn vakkenlijst is alles prima in orde hoor, Cally ;) Alles is hier goed geregeld.
En Sjoerd, valt me toch wel een beetje tegen wat voor verwachtingen jij van mij hebt hoor, gedraag je!
Echte turken heb ik nog niet ontmoet nee, maar dat komt morgen wel met de introductie. We hebben namelijk een hele groep buddy's om ons te begeleiden en die zijn allemaal Turks ;)
Ik zal m'n best doen om jullie up-to-date te houden. -
17 September 2012 - 20:01
Stephanie:
Ach Italianen zijn ook geen probleem toch? Klinkt allemaal heel goed daar iig! Ben benieuwd naar je intro, zal vast heel leuk worden met die turkies :D Maaar, kreeg je nou geen eten van Sasha en Willem :o?? Veeeeel plezier morgen!!! xxx -
17 September 2012 - 20:45
Hettie:
Hé Kaka, klinkt allemaal goed daar. Nu gaat het er echt van komen morgen. Ben benieuwd. Wat heerlijk herkenbaar, je verhalen over je uitstapje in de binnenstad. Ik kijk er al naar uit om daar weer rond te lopen. Is je kamergenote al gearriveerd? Kan me voorstellen dat je daar toch erg nieuwsgierig naar bent. Fijne avond en een leuke introductie! -
17 September 2012 - 21:09
Cally:
Fijn dat dat met je vakken in ieder geval geregeld is! Nu maar hopen dat de vakken ook nog leuk zijn he ;)! Veel plezier nog! xxx -
23 September 2012 - 22:05
Sacha:
Zo, en morgen gaat het echt beginnen!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
