Goodbyes, Holland and the start of a new semester

Misschien een raar moment om een blog te schrijven. Ik kom net terug uit Nederland en ik heb bijna iedereen weer gezien, maar toch vind ik dit het goede moment. Ik heb jullie namelijk nog niet verteld over mijn oud en nieuw en de afsluiting van het eerste semester. Dat is toch een soort afsluiting, voor dat het nieuwe semester gaat beginnen, vandaag nu deze blogpost.
Ik was nog maar net een dag in Istanbul en toen kwam Steffie alweer op bezoek! Ze kwam ergens om 1 uur ’s nachts aan op 29 december. Gelukkig hadden we ons krakkemikkige hostelletje snel gevonden en de volgende dag kon Istanbul-in-one-day beginnen, want Steffie bleef namelijk maar tot 1 januari en op de 31ste hadden we niet veel tijd. De challenge was om zoveel mogelijk bezienswaardigheden te zien én zoveel mogelijk Turks eten te proberen in een dag (Steffie en ik vinden eten altijd héél belangrijk op vakantie). En het lukte nog aardig ook! We zaten super dichtbij het historisch centrum, heel handig. Dus de blue mosk, Hagia Sophia, het Sülemaniye complex, Taksim, Galata Tower én Cisterne gezien in een dag. Bij de Cisterne hebben we ons laten verkleden en hele mooie foto’s gemaakt. En dan eten, véél eten! Turks ontbijt, starbucks, köfte, aubergine, MADO, kebab, baklava, liters çay en waterpijp. Er is nog veel meer, maar dat paste niet meer!
En op 31 december doen we er nog even de bazaar achteraan, dan heeft Steffie nog best wat van Istanbul gezien in een korte tijd. Het hoogtepunt is natuurlijk Sabanci campus, waar ze ook nog een rondleiding krijgt!
’s Avonds gaan we naar Kadiköy, naar het huis van Hannah, om met een groep van 10 mensen oud en nieuw te vieren. Er waren eerst een heleboel wilde plannen voor house party’s en feestjes, maar uiteindelijk werd bijna alles gecancelled en hielden we het bij een gezellig avondje bij Hannah. Net voor 12 uur nemen we een dolmus (turks taxibusje) naar Üskudar, omdat je daar mooi uitzicht op de brug hebt met het vuurwerk. We komen alleen vast te zitten in het verkeer en dreigen oud en nieuw in de file te moeten vieren. Op zich zou dat nog best symbolisch geweest zijn voor Istanbul!
Het vuurwerk stelt helaas niets voor! Na een minuut of 5 is het al voorbij. Maar wij vermaken ons wel met sterretjes en ‘champagne’.

Wat was 2012 een topjaar! Ik had nooit durven dromen dat het zo geweldig zou worden als het werd. Het heeft echt al mijn verwachtingen overtroffen en ik ben ook ontzettend blij dat dit nog niet het einde van mijn exchange periode is en ik lekker nog een semester op Sabanci mag blijven!!
Na oud en nieuw was het helaas bijna tijd voor de examen periode. Op 4 en 5 januari had ik mijn eerste tentamens al. Iedereen had het super druk, dus we zaten hele dagen in de bieb met z’n allen (ook nog best gezellig hoor). Zelfs een tentamen op zaterdag! That’s a first! Verder hebben we nog een heleboel gedoe met onze groepsprojecten. Het is echt heel moeilijk om met Turkse studenten samen te werken. Achteraf ook wel grappig!
Verder kregen we nog een keer sneeuw! JA MENSEN HET KAN ECHT SNEEUWEN IN ISTANBUL! Ik weet niet hoe vaak ik al gehoord heb ‘ja in Istanbul is het zeker altijd mooi weer’. Om de een of andere manier hebben mensen het idee dat het hier altijd warm en mooi weer is. Laat ik dit voor eens en voor altijd uit de wereld helpen door te zeggen: in Istanbul regent het ook, in Istanbul is het ook koud en in Istanbul sneeuwt het ook! Ik moet wel toegeven dat wij erg veel geluk hebben gehad dit semester. Een hele mooie nazomer, bijna geen regen en het was ook niet heel koud. MAAR DAT KAN DUS WEL!
Nog wat leuke voorbeelden Turkse bureaucratie meegemaakt: ga je op tijd naar het politiebureau om je residence permit te verlengen (lees: 1.5 maand van tevoren). Kom je daar aan, spreekt er ten eerste niemand Engels en weten ze je nog net te vertellen dat je even een vriend moet bellen die Turks spreekt, want mij konden ze het echt niet duidelijk maken. Dan blijkt dat je je residence permit pas een maand van tevoren kan verlengen. En eerder KAN ECHT NIET. Dag 60 lira voor de taxi. Later blijkt ook nog als ik een nieuwe afspraak heb gemaakt en ik die wil cancellen, dat ik dat alleen maar kan doen door naar het politiebureau toe te gaan. De website heeft een optie ‘cancel afspraak’, maar nee dat kan niet, je moet er persoonlijk heen gaan om je afspraak te cancellen. Meestal betekent het dat als je een afspraak wil cancellen, dat je dan NIET kan komen. De logica ontbreekt mij hier.
Ook kreeg ik een boete van de bibliotheek op de campus, omdat ik de sleutel van een studyroom 20 minuten te laat had ingeleverd. De boete was maar liefst 1 lira. En moest per BANKTRANSACTIE over gemaakt worden naar de universiteit, via een Turkse bankrekening. Doe je dit niet, dan wordt alles geblokkeerd en kan je je bijvoorbeeld niet meer inschrijven voor vakken.
Het is en blijft een leuk land! Altijd iets te beleven.
Maar goed, terug naar de tentamens, die gaan uiteindelijk best goed en ik haal ze ook nog allemaal.
Dan is het nog tijd om een paar dagen leuke dingen te doen. We gaan naar Dolmabahçe, eten het typische turkse balik ekmek (broodje vis) met daarbij een vies azijn drankje met augurk erin (dat DRINKEN ze op). Ik vind ook uit dat Kadiköy eigenlijk een stuk groter en een stuk interessanter is dan ik eerder dacht. Heel slim om daar na 4 maanden achter te komen. Gelukkig heb ik nog een maandje of 5 om dat verder te gaan onderzoeken.
Het is een soort afscheidsweek, hoewel ik nog een semester blijf is het voor mij ook wel een beetje zo. Voor de laatste keer squashen, met Coraly en Stefano natuurlijk, voor de laatste keer een ‘roomparty’, voor de laatste keer naar Viaport met hen en voor de laatste keer ontbijten in onze oh zo geliefde cafetaria.
Op een van onze laatste dagen gaan Coraly, Özkan, Stefano en ik naar de Janissary band. Dit is een militaire band die je kan gaan bekijken in het militair museum van Istanbul. Is heel leuk om een keer mee te maken! We gaan ook nog voor een laatste keer de Galata Tower op. Dat uitzicht blijft geweldig.
Op de zaterdagavond voor ik naar huis ga, gaan we met een groep eten in Kadiköy en daarna wat drinken bij Kafé PI. Een hele gezellige afsluiting van het eerste semester. Ik heb echt heel veel leuke mensen ontmoet. Voor mij is het toch ook wel even raar, want bijna alle mensen die ik hier ken gaan weg.
Het afscheid op zaterdagochtend is niet leuk, maar dan ’s avonds ben ik ineens weer in Nederland! Toch wel weer leuk om even thuis te zijn! Ik heb alles helemaal volgepland, dus de twee weken hangen aan elkaar van leuke dingen. Winkelen met mama, een dagje naar Amsterdam met Coraly en Stefano, borrelen, eten en stappen met de meiden in Eindhoven, naar opa en oma, Steffie’s kamer bekijken in Tilburg, een gezellig etentje in Nijmegen, een verlaat verjaardagsfeestje van draak en monster (wie wie is weten we nog steeds niet, of ze zijn het allebei allebei) én het hoogtepunt natuurlijk: twee bezoekjes aan de tandarts!
En nu ik dit zit te schrijven is het maandagavond 4 februari. Ik ben net weer terug op Sabanci. Ook dit voelt toch wel als thuiskomen. Dit kleine kamertje op de grote campus in de middle of nowhere voelt toch wel een beetje als een tweede thuis. Vanochtend afscheid genomen van pap, mam en Malu voor 5 maanden. Oma en mama EN Corrie kwamen me uitzwaaien op schiphol. 3 uur later landde ik op Sabiha Gokçen, toevallig tegelijk met mijn roomie (goede planning!) en een paar uur later zaten we alweer te genieten van het heerlijke cafetaria voedsel. Een beter begin van semester twee kan je je niet indenken!
De campus is nu absoluut uitgestorven en morgen mag ik weer een bezoekje brengen aan het politiebureau én begint de introductie. Ik ben heel benieuwd hoe het tweede semester gaat zijn. Het eerste semester heeft de lat flink hoog gelegd, maar ik ben er van overtuigd dat het weer super gaat worden!