Camp one, a special massage and going out in Hanoi

Hallo allemaal!
(For English see below)

De tijd begint nu alweer te vliegen. Mijn laatste blog was alweer meer dan een week geleden en de week is omgevlogen. Vorige week zaterdag hadden we onze eerste activiteit met de attendees van ons project. Leslie (mede-intern uit België) en ik gingen samen met een groepje van 6 attendees een tour doen door Hanoi. De opdracht was om 3 plaatsen te bezoeken en daar foto’s/filmpjes van te maken. Wij bezochten Vietnamese Women Museum, Traditional old Vietnamese house en een tempel bij Westlake. Mijn beeld dat Aziaten veel foto’s maken werd toch ook hier weer bevestigd. Ik dacht eerst dat ze dit misschien alleen deden als ze zelf op vakantie waren, maar ze maakten bij deze activiteit echt héél véél foto’s. Het was een gezellige dag en het was leuk om een aantal van de attendees alvast wat beter te leren kennen voor het eerste camp.

Zondag was dan de grote dag. Om half 9 zijn we met alle interns en het OC op de locatie en bereiden we alles voor voor de komst van de attendees. Het voelt allemaal wel een beetje onwennig en we weten niet zo goed wat we ervan moeten verwachten, maar we hebben er zin in! Christian begint de dag met een enthousiaste openingsspeech. Hij weet gelukkig heel goed hoe hij mensen enthousiast kan krijgen en de sfeer zit er meteen goed in. We krijgen eerst een gastspreker over self-awareness en hij vertelt een interessant verhaal over hoe belangrijk het is om je bewust te zijn van wat je wil in je leven en wie je nou eigenlijk bent. Het sluit heel mooi aan bij wat wij de rest van de dag willen gaan doen. Wij doen daarna in groepjes een activiteit waarbij de attendees wat diepgaandere vragen moeten beantwoorden over zichzelf. Wij, interns en supporters van AIESEC NEU, zijn de facilitators in deze sessies en begeleiden de attendees. Ik vind het soms nog best lastig om de attendees aan het praten te krijgen. Sommigen van hen hebben echt heel veel moeite met het Engels en begrijpen mij gewoon niet. Ook niet als ik heel langzaam praat en simpele woorden gebruik.

Na deze sessie doen wij onze story sharing sessie waar we vertellen over wat wij in ons leven voor moeilijkheden hebben gehad in sociale situaties en de attendees schrijven een brief aan zichzelf waarin ze moeten nadenken over wat ze willen bereiken tijdens deze vier kampen, waar ze nu staan en hoe ze zichzelf verder willen ontwikkelen.
’s Middags doen we eerst weer een leuke AIESEC dans en daarna doen we powerposes. Heel grappig, we moeten in allemaal ‘krachtige poses’ doen om jezelf zelfverzekerder te laten voelen. Verder doen we nog een roleplay, een pitching game waarin de attendees zichzelf binnen één minuut moeten verkopen en een first impression game. Alles gaat eigenlijk heel goed. Ik merk wel dat onze kennis op dit gebied toch best een stuk groter is dan de kennis van de Vietnamese attendees en dat we ze daarom wel goed uitleg kunnen geven over deze basics. Aan het einde van de dag zijn we helemaal euforisch. We staan met de interns te stuiteren van de energie en de attendees zijn ook enthousiast. Een aantal mensen mag vertellen wat ze van de dag vonden en ze zeggen alleen maar positive dingen. In de feedback forms is 98% positief of zeer positief en 2% neutraal, dus we hebben het super goed gedaan! We maken nog een heleboel foto’s met de attendees en als het afgelopen is gaan we gezellig met alle interns eten en wat drinken. We hebben een geweldige dag.

De volgende dagen gaan we weer meteen aan het werk voor het volgende camp. De samenwerking gaat goed alleen het op tijd komen is echt een probleem, met allemaal mensen uit verschillende culturen die van verschillende plekken in Hanoi moeten komen, dus soms zitten we echt een uur op de locatie te wachten voor we onze meeting kunnen beginnen. Heel efficiënt is het allemaal (nog) niet.
Maar we hoeven niet alleen maar te werken. Deze week heb ik ook twee keer hardgelopen in Hanoi. Echt heerlijk om weer te doen. Ik ga ’s avonds als het donker is, want overdag is het echt veel te warm. Maar het is echt heel anders dan hardlopen in Nederland. Het zweet loopt gewoon van je lichaam af, omdat het zo vochtig is. Na het hardlopen ben je nog een half uur aan het nazweten voordat je kan gaan douchen. Maar het geeft zo wel echt het gevoel dat je iets gedaan hebt en volgens mij verbrand je twee keer zoveel.

Ook was er tijd voor sightseeing. We bezochten het mausoleum van Ho Chi Minh. Dat was best heel indrukwekkend. Vooral alles eromheen. Het is een enorm gebied en het wordt continue zeer goed bewaakt door honderden bewakers. Je kan echt maar via een kant het gebied binnenkomen en je wordt in een stroom mensen naar en door het mausoleum geloodst. In mijn boekje stond dat het mausoleum een van de plekken in Vietnam was met de beste airconditioning en dat klopte wel, het was er ijzig koud. In het mausoleum zie je Ho Chi Minh liggen, net een wassen pop uit Madam Tussauds. Je mag een paar seconden naar hem kijken en dan word je alweer verder geloodst door de 8 bewakers die om hem heen staan. We zien daarna ook nog het paleis, huis en museum van Ho Chi Minh en de one-pillar pagoda. Ik vind de musea in Vietnam een beetje tegenvallen. Het is niet echt heel aantrekkelijk en het is niet uitnodigend om alle informatie die je daar ziet te lezen.

We krijgen ook nog een middagje Vietnamese les van het OC en een paar attendees. Vietnamees is echt een hele moeilijke taal. Relaties en de leeftijd van mensen is heel belangrijk in deze cultuur en als je je bijvoorbeeld voorstelt dan hangt het er vanaf of de persoon waar tegen je spreekt ouder, veel ouder of jonger dan jij is op welke manier je dat zegt. Je gebruikt een ander woord voor jezelf als de persoon waartegen je spreekt ouder of jonger dan jij is. Ik geloof niet dat Vietnamees een taal is waar ik veel van ga leren. Het is echt veel te moeilijk en ik moet eerlijk zeggen dat ik er ook niet heel veel moeite voor doe, omdat dat me toch niet gaat lukken in deze korte tijd.

En ten slotte nog een paar aparte ervaringen deze week. Joanna en ik zaten op een middag in het park gezellig te kletsen toen er zes Vietnamese jongeren om ons heen kwamen staan. Ze wilden hun Engels oefenen en vroegen of wij met ze wilden praten en ze vragen wilden stellen. Het was wel een beetje overwhelming ineens zo de attentie van 6 mensen vol op je gericht en voor ons ook een beetje vreemd dat ze gewoon naar het park gaan om hun Engels te oefenen, want dit was al de derde keer dat ik dat meemaakte. Het laat wel zien dat jongeren hier echt graag Engels willen leren en er ook moeite voor doen, zoiets zie ik in Nederland niet gebeuren.

Ook gingen we deze week een massage laten doen. Dat was echt een bizarre ervaring. We waren met 3 meisjes en 2 jongens en we kozen allemaal voor een vrouwelijke masseuse. We hadden deze tent met de hulp van een Vietnamese jongen gevonden en we kregen korting met vouchers. Achteraf bleek dat we een beetje een twijfelachtige plek hadden gekozen. Toen we binnen kwamen stonden er al een aantal mannelijke masseurs heel enthousiast naar ons te kijken, wat ervoor zorgde dat wij, de meiden, voor een vrouwelijke masseuse kozen. Onze massage was daardoor normaal, maar tijdens de massage van de jongens werd hen allemaal extra diensten aangeboden dan alleen een massage. Na de massage vroegen ze om een enorme tip, bij ons allemaal, zo’n drie keer zoveel dan we betaald hebben. Natuurlijk trapten we daar niet in, maar het was wel een beetje een rare ervaring zo, vooral voor de jongens. Maar goed we hadden wel een hilarisch verhaal om te vertellen.

Gisteren boekten we een hotel, Joanna, Leslie en ik, omdat we uit wilden gaan en dat kan niet als we bij onze hostfamilie slapen, want dan moeten we om 11 uur thuis zijn. Ik ging eerst met mijn hostzusje en haar vrienden wat drinken en streetfood eten, wat erg gezellig was. Daarna gingen we met Joanna, Leslie, Samantha, een Duitser, een Australiër en een Pool wat drinken. Later kwamen de jongens van ons project ook nog en het was heel gezellig. Om 12 uur gaan alle bars dicht, dus moet je een andere plek zoeken om heen te gaan. Het werd Lighthouse, een illegale bar voor toeristen. De weg ernaartoe was echt eng, ik had geen idee waar we uit zouden komen. We liepen door donkere enge straatjes helemaal weg van het centrum en toen was daar ineens in een soort fabriekachtig pand een club. En het stond er helemaal vol met buitenlandse toeristen. Dit is ongeveer de enige plek waar toeristen uit kunnen gaan, omdat na 12 uur alcohol schenken verboden is en alles sluit. Het was super gezellig en we hebben heel veel lol gehad. Vandaag heb ik samen met Leslie en Joanna een mega-ondergrondse shopping mall bezocht. Het was echt enorm, groter dan alle shopping malls waar ik ooit ben geweest met een heleboel dure winkels. Het was net een kleine stad, er zat zelfs een waterpark, een schaatsbaan en een waterval in!

Morgen is ons tweede camp: Me & You, dus ik ben heel benieuwd!

Liefs,

Karlijn

---------------------------------------------------------------------------------------
Hello everyone!

Time is flying! My last blog was already over a week ago and this week has flown by. Last week Saturday we had our first activity with the attendees of our project. Leslie (my fellow intern from Belgium) and I did a city tour in Hanoi together with 6 attendees. We had to visit three places and take pictures and/or video’s there. We went to the Vietnamese Women Museum, a traditional old Vietnamese house and a temple at Westlake. My view that Asians make a lot of pictures was again confirmed here. I first thought that they might only do this when they are on holiday themselves, but at this activity they took a lot of pictures. It was a really fun day and it was nice to get to know a few attendees a little better before the first camp.

Sunday was the big day. At half past eight we were at the location with all interns and the OC and we started to prepare everything for the attendees to come. We feel a little bit uneasy and we don’t really know what to expect, but we were looking forward to it. Christian starts the day with an enthousiastic opening speech. Luckily he knows very well how to make people enthousiastic and there is a good vibe immediately. First we have a guest-speaker about self-awareness and he tells us an interesting story about how important it is to be aware of what you want in your life and who you actually are. It fits very well with what we want to do in the rest of the day. After that we do an activity in small groups where the attendees have to answer some deeper questions about themselves. We, interns and supporters from AIESEC NEU, are the facilitators of this session and we supervise the attendees. Sometimes I find it quite difficult to get the attendees to talk. Some of them have quite a lot of difficulties with English and just don’t understand me. Even when I speak really slow and use simple words.

After this session we do our story sharing session where we tell the attendees about some struggles we have had with social skills in our life and the attendees write a letter to themselves in which they have to write about what they want to accomplish in these four camps, where they are now and how they want to develop themselves. In the afternoon we start with a nice AIESEC dance and after that we do powerposes. It is really funny, we have to do several ‘powerful poses’ to make yourself feel more self-confident. We also do a roleplay, a pitching game where attendees have to sell themselves within one minute and a first impression game. Everything goes really well. I do notice that our knowledge on these areas is quite a lot bigger than the knowledge of the attendees and therefore we can teach them quite well on these basics. At the end of the day we feel euphoric. We are dancing around the room full of energy and hug each other and the attendees are enthousiastic too. We ask a few of them to tell the group what they thought of the day and they only say positive things. In the feedback forms 98% is positive or very positive and 2% neutral, so we did really good! Finally we take a lot of pictures with the attendees and when it is finished we have a nice dinner and a drink together with all the interns. What a great day!

The next days we immediately start working on the next camp. Working together goes pretty well, only coming on time is a real problem with people from different cultures who all have to come from different places in Hanoi to a central meeting point. Sometimes we sit and wait for an hour at the location until everybody is there, so it is not really efficient (yet).

But it is not all about work! This week I have been running twice in Hanoi. It feels really good to do that again. I go in the evening when it is dark, because during the day it is way too hot. But running is very different here compared to the Netherlands. The sweat is dripping of your body, because it is so humid. After running you continue sweating and it takes at least half an hour before you can finally take a shower. But it really feels like you have done something and I feel like I burn twice the amount of calories here.

We also made time for some sightseeing. We visited the mausoleum of Ho Chi Minh. That was quite impressive. Especially everything around it. It is a huge area and it is continually guarded by hundreds of guards. You can only enter the area from one direction and you are led through the mausoleum by following one single path. In my book it said that the mausoleum was one of the best airconditioned buildings in Vietnam and that was true, it was really cold in there. In the mausoleum you see Ho Chi Minh lying in a glass case. It looks like a wax figure from Madam Tussauds. You can look at him for a few seconds and then you are signaled out of the building by the 8 guards that are standing around him. After the mausoleum we also see the palace, house and museum of Ho Chi Minh and the one-pillar pagoda. The musea in Vietnam disappoint me a little until now. It is not really attractive and when you walk around in a museum here you don’t really feel the urge to read all the information.

On Thursday we have a Vietnamese class provided by the OC and some attendees. Vietnamese is a really difficult language. Relationships and the age of people are really important in this culture and when you, for example, introduce yourself to somebody it depends on whether they are younger or older than you what you say to them. You use a different word for ‘my/me’ when the person to whom you are speaking is older or younger than you are. I don’t think that Vietnamese is a language that I will really learn. It is too difficult and I don’t really make much effort for it to be honest, because I won’t succeed in learning it anyway in such a short time.

And finally a few special experiences this week. One afternoon Joanna and I were sitting in the park, just having a nice chat, when six Vietnamese students came to stand around us. They wanted to practice their English and asked us if we wanted to talk to them and ask them questions. It was a little bit overwhelming to have 6 people standing around us, all with their attention fully focused on us and for me also a little strange that they just went to the park to practice their English, because this was the 3rd time this happened to me. It does show that students really want to learn English in this country and that they make an effort for it, it don’t see something like this happening in the Netherlands.
We also got a massage this week. We went to a salon to get a massage and this was a bizarre experience. We were with two guys and three girls and we all chose to have a female masseuse. We found this place with the help of a Vietnamese guy and we got discount with vouchers. Looking back this was kind of a dodgy place. When we entered there was a group of male masseurs standing there and they looked very eager to see us, this caused us, the girls, to decide to choose a female masseuse.Therefore we got a normal massage, but the guys were offered additional services during their massage.. and after the massage they asked all of us for a huge tip, about three times as much than we paid for the massage. It was a weird experience, but at least we had a hilarious story to tell.

Yesterday we booked a hostel, Joanna, Leslie and I, because we wanted to go out and that is not possible when we stay at our host families, because then we have to be home at 11, like all students in Vietnam. First I went with my hostsister and her friends to have a drink and eat some streetfood, which was very nice. Afterwards we went with Joanna, Leslie, Samantha, a German, Australian and Polish guy to get a drink. Later the guys from our project also joined and we had a lot of fun. At 12 all the bars close, so you have to look for another place to go to. This place was Lighthouse, an illegal bar for tourists. The way there was really scary, I had no clue where we were going to end up. We walked through dark scary streets away from the city center and suddenly there was, in some kind of factory building, a nightclub. A nightclub full of foreigners. This is one of the only places where tourists can go out, because after 12 it is forbidden to sell alcohol in Hanoi and everything closes. It was a really nice evening and we had a lot of fun.

Today I visited a gigantic underground shopping mall together with Leslie and Joanna. It was really really big, bigger than all shopping malls I have visited before and there were a lot of expensive shops. It was like a small city, it even had a water park, an ice skating rink and a waterfall!

Tomorrow is our second camp: Me & You, so I am curious what this one is going to be like!


Lots of love,

Karlijn