THANK YOU interns, OC and attendees of Me & WE!!
Door: Karlijn
Blijf op de hoogte en volg Karlijn
06 Augustus 2014 | Vietnam, Hanoi
Hello everyone!
(For Dutch, see below)
My adventure in Hanoi has almost come to an end. I am starting to look forward to see my family and friends again. To be able to cook my own food and not having to eat pork (I start to dislike it more and more every day) anymore or to be able to eat meals without rice or noodles and with a lot of vegetables. I am looking forward to not sweating my ass off every time I step outside and to have noiseless traffic without having to look out for motorbikes that can hit you any second. I look forward to being able to walk over street without people staring at me, shamelessly point at me, laugh at me and talk about me in Vietnamese or stalk me and I look forward to having my own place again.
But I am also going to miss this. I am going to miss my fellow interns, the OC and the attendees of the Me & WE project. Without all of you my time here would have been nothing. I have learned so much from all of you about myself and about the world. That I can be proud of myself, that there is nothing wrong with being more self-confident and that I can do anything if I just want it enough and want to make an effort for it. But most of all I learned about the importance of positivity. That when I come back I want to keep focusing on positive things around me, try to stop complaining about little things and surround myself with positive people. This has such a big impact of my feeling of happiness and also of the happiness of others I believe.
And maybe the most important thing of this internship was that I, together with the other interns and OC, have been able to make an impact on the life of others. At the last camp I saw attendees that were shaking with nerves in the first camp stand up and share personal stories or feelings in front of 50 people, I saw shy people take up a leadership role and play it perfectly, attendees shared their dreams and goals and told us that they learned so much from the camps, things that they can apply in daily life.
This is the best reward for us to get. Dear attendees, if you are reading this: just believe in yourself, take a first step and do it! All of you have made progress in these camps and I am sure you can continue making progress in the rest of your life. Just take that step out of your comfort zone and do it!
What rests us now are a few relaxing days with the interns together, a visit to a pottery village, a cooking day and the closing day with all the attendees (and I am sure Andi will make us cry with another emotional speech).
After Turkey this is another experience that I will never forget and that probably will have a big impact on the rest of my life. If I didn’t convince you yet with my endless stories about Turkey, I will try it again: go travelling, go abroad if you get the chance. The experiences you gain from this are priceless! (If you are not convinced yet, just ask me and I will gladly tell you some more stories!!)
"Travelling is the only thing you buy that makes you richer"
"You cannot buy happiness, but you can buy a plane ticket and that is kind of the same thing"
Lots of love,
Karlijn
--------------------------------------------------------------------------------------
Mijn avontuur in Hanoi loopt op z’n eind. Ik begin uit te kijken om mijn familie en vrienden weer te zien. Om mijn eigen eten te kunnen koken en niet continue varkensvlees meer te hoeven eten (ik begin het steeds minder lekker te vinden) en om weer maaltijden zonder rijst of noedels en mét veel groente te kunnen eten. Ik kijk er naar uit om naar buiten te kunnen gaan zonder dat het zweet binnen vijf minuten in straaltjes van me af loopt en om geluidloos verkeer te hebben waarbij ik niet bang hoef te zijn dat ik van mijn sokken word gereden door een motorbike als ik een seconde niet oplet. Ik kijk er naar uit om over straat te kunnen lopen zonder dat mensen me nastaren, schaamteloos naar me wijzen, om me lachen, keihard over me roddelen in het Vietnamees of me stalken én ik kijk er naar uit om weer mijn eigen kamertje te hebben.
Maar ik ga het hier ook missen. Ik ga mijn mede-interns, the OC en de attendees van het Me & WE project missen. Zonder jullie allemaal zou mijn tijd hier niets voorgesteld hebben. Ik heb zo veel geleerd van iedereen hier over mijzelf en over de wereld. Dat ik trots mag zijn op mezelf, dat er niets mis is met meer zelfvertrouwen hebben en dat ik alles kan doen wat ik wil als ik het maar genoeg wil en er mijn best voor doe. Maar wat mij het meest bij zal blijven is het belang van positiviteit. Als ik terug ben in Nederland wil ik blijven focussen op de positieve dingen om me heen, proberen te stoppen met zeuren over kleine dingen en mijzelf omringen met positieve mensen. Dit heeft een enorme impact op mijn gevoel van geluk en ook op dat van anderen geloof ik.
En waarschijnlijk het belangrijkste van dit project was dat ik, samen met de andere interns en OC een impact hebben kunnen maken op het leven van anderen. Bij ons laatste camp zag ik attendees die aan het trillen waren van de zenuwen in het eerste camp opstaan en hun persoonlijke verhalen of gevoelens delen met 50 mensen, ik zag verlegen mensen een leiderschapsrol op zich nemen en deze rol perfect spelen, attendees deelden hun dromen en doelen en vertelden ons dat ze zoveel geleerd hadden van de kampen en dat ze deze dingen kunnen gaan toepassen in hun dagelijks leven.
Dit is de beste beloning die wij kunnen krijgen. Lieve attendees, als jullie dit lezen: geloof in jezelf, zet die eerste stap en doe het! Jullie hebben allemaal vooruitgang geboekt en ik weet zeker dat jullie dat kunnen blijven doen in de rest van je leven. Neem gewoon die stap uit je comfortzone en doe het!
Wat er nu overblijft zijn een paar relaxte dagen samen met de interns, een bezoek aan een pottery village, een kookdag en de closing day met alle attendees (ik weet zeker dat Andi ons aan het huilen gaat maken met nog een emotionele speech).
Na Turkije is dit nog een ervaring die ik nooit zal vergeten en die waarschijnlijk een grote impact gaat hebben op de rest van mijn leven. Als ik je nog niet overtuigd had met mijn eindeloze verhalen over Turkije, dan probeer ik het nu opnieuw: ga reizen, ga naar het buitenland als je de kans krijgt! De ervaringen die je daar opdoet zijn onbetaalbaar! (Als je nu nog niet overtuigd bent, vertel het me en ik vertel je met liefde nog wat meer verhalen!! :D)
"Travelling is the only thing you buy that makes you richer"
"You cannot buy happiness, but you can buy a plane ticket and that is kind of the same thing"
Liefs,
Karlijn
(For Dutch, see below)
My adventure in Hanoi has almost come to an end. I am starting to look forward to see my family and friends again. To be able to cook my own food and not having to eat pork (I start to dislike it more and more every day) anymore or to be able to eat meals without rice or noodles and with a lot of vegetables. I am looking forward to not sweating my ass off every time I step outside and to have noiseless traffic without having to look out for motorbikes that can hit you any second. I look forward to being able to walk over street without people staring at me, shamelessly point at me, laugh at me and talk about me in Vietnamese or stalk me and I look forward to having my own place again.
But I am also going to miss this. I am going to miss my fellow interns, the OC and the attendees of the Me & WE project. Without all of you my time here would have been nothing. I have learned so much from all of you about myself and about the world. That I can be proud of myself, that there is nothing wrong with being more self-confident and that I can do anything if I just want it enough and want to make an effort for it. But most of all I learned about the importance of positivity. That when I come back I want to keep focusing on positive things around me, try to stop complaining about little things and surround myself with positive people. This has such a big impact of my feeling of happiness and also of the happiness of others I believe.
And maybe the most important thing of this internship was that I, together with the other interns and OC, have been able to make an impact on the life of others. At the last camp I saw attendees that were shaking with nerves in the first camp stand up and share personal stories or feelings in front of 50 people, I saw shy people take up a leadership role and play it perfectly, attendees shared their dreams and goals and told us that they learned so much from the camps, things that they can apply in daily life.
This is the best reward for us to get. Dear attendees, if you are reading this: just believe in yourself, take a first step and do it! All of you have made progress in these camps and I am sure you can continue making progress in the rest of your life. Just take that step out of your comfort zone and do it!
What rests us now are a few relaxing days with the interns together, a visit to a pottery village, a cooking day and the closing day with all the attendees (and I am sure Andi will make us cry with another emotional speech).
After Turkey this is another experience that I will never forget and that probably will have a big impact on the rest of my life. If I didn’t convince you yet with my endless stories about Turkey, I will try it again: go travelling, go abroad if you get the chance. The experiences you gain from this are priceless! (If you are not convinced yet, just ask me and I will gladly tell you some more stories!!)
"Travelling is the only thing you buy that makes you richer"
"You cannot buy happiness, but you can buy a plane ticket and that is kind of the same thing"
Lots of love,
Karlijn
--------------------------------------------------------------------------------------
Mijn avontuur in Hanoi loopt op z’n eind. Ik begin uit te kijken om mijn familie en vrienden weer te zien. Om mijn eigen eten te kunnen koken en niet continue varkensvlees meer te hoeven eten (ik begin het steeds minder lekker te vinden) en om weer maaltijden zonder rijst of noedels en mét veel groente te kunnen eten. Ik kijk er naar uit om naar buiten te kunnen gaan zonder dat het zweet binnen vijf minuten in straaltjes van me af loopt en om geluidloos verkeer te hebben waarbij ik niet bang hoef te zijn dat ik van mijn sokken word gereden door een motorbike als ik een seconde niet oplet. Ik kijk er naar uit om over straat te kunnen lopen zonder dat mensen me nastaren, schaamteloos naar me wijzen, om me lachen, keihard over me roddelen in het Vietnamees of me stalken én ik kijk er naar uit om weer mijn eigen kamertje te hebben.
Maar ik ga het hier ook missen. Ik ga mijn mede-interns, the OC en de attendees van het Me & WE project missen. Zonder jullie allemaal zou mijn tijd hier niets voorgesteld hebben. Ik heb zo veel geleerd van iedereen hier over mijzelf en over de wereld. Dat ik trots mag zijn op mezelf, dat er niets mis is met meer zelfvertrouwen hebben en dat ik alles kan doen wat ik wil als ik het maar genoeg wil en er mijn best voor doe. Maar wat mij het meest bij zal blijven is het belang van positiviteit. Als ik terug ben in Nederland wil ik blijven focussen op de positieve dingen om me heen, proberen te stoppen met zeuren over kleine dingen en mijzelf omringen met positieve mensen. Dit heeft een enorme impact op mijn gevoel van geluk en ook op dat van anderen geloof ik.
En waarschijnlijk het belangrijkste van dit project was dat ik, samen met de andere interns en OC een impact hebben kunnen maken op het leven van anderen. Bij ons laatste camp zag ik attendees die aan het trillen waren van de zenuwen in het eerste camp opstaan en hun persoonlijke verhalen of gevoelens delen met 50 mensen, ik zag verlegen mensen een leiderschapsrol op zich nemen en deze rol perfect spelen, attendees deelden hun dromen en doelen en vertelden ons dat ze zoveel geleerd hadden van de kampen en dat ze deze dingen kunnen gaan toepassen in hun dagelijks leven.
Dit is de beste beloning die wij kunnen krijgen. Lieve attendees, als jullie dit lezen: geloof in jezelf, zet die eerste stap en doe het! Jullie hebben allemaal vooruitgang geboekt en ik weet zeker dat jullie dat kunnen blijven doen in de rest van je leven. Neem gewoon die stap uit je comfortzone en doe het!
Wat er nu overblijft zijn een paar relaxte dagen samen met de interns, een bezoek aan een pottery village, een kookdag en de closing day met alle attendees (ik weet zeker dat Andi ons aan het huilen gaat maken met nog een emotionele speech).
Na Turkije is dit nog een ervaring die ik nooit zal vergeten en die waarschijnlijk een grote impact gaat hebben op de rest van mijn leven. Als ik je nog niet overtuigd had met mijn eindeloze verhalen over Turkije, dan probeer ik het nu opnieuw: ga reizen, ga naar het buitenland als je de kans krijgt! De ervaringen die je daar opdoet zijn onbetaalbaar! (Als je nu nog niet overtuigd bent, vertel het me en ik vertel je met liefde nog wat meer verhalen!! :D)
"Travelling is the only thing you buy that makes you richer"
"You cannot buy happiness, but you can buy a plane ticket and that is kind of the same thing"
Liefs,
Karlijn
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
