Mutlu Noeller!!! (Merry Christmas)

Merhaba arkadaslarim!
Ja het is alweer veel te lang geleden dat ik een update heb geschreven. Maar nu zal ik jullie weer snel op de hoogte brengen van wat ik de afgelopen maand heb gedaan.
De afgelopen maand heeft vooral in het teken gestaan van de bibliotheek. Daar was iedereen erg veel te vinden, om te studeren voor onze midterms en om te werken aan onze groepsprojecten. In het begin van het jaar vroegen we ons af waarom de leraren toch met alle geweld wilden dat er in elke groep minstens een exchange student zat. Nu snappen we waarom. Turkse studenten doen namelijk over het algemeen erg weinig en als ze iets doen dan doen ze dat op het allerlaatste moment. Dat leidde tot zeer gefrustreerde exchange studenten, die een avond van tevoren nog aan een presentatie van 40 minuten moesten beginnen met hun groepsgenoten, bijvoorbeeld, omdat ze gewoon onvindbaar en onbereikbaar waren voor de rest van de tijd. Wij hebben een groepje met één Turkse student en 4 exchange studenten, oftewel vier hardwerkende mensen en een persoon die alleen maar voor zich uitstaart, geen woord zegt en niets doet. Het is echt wel bizar hoe weinig ze doen.
In het begin van december heb ik ook nog een tripje naar de bazaar gemaakt samen met Coraly. We waren extra vroeg gegaan, zodat het nog een beetje rustig was, maar dat is op de bazaar niet altijd een voordeel. Dan hebben de verkopers namelijk alle aandacht voor jou en blijven ze je maar naroepen. Zeer originele dingen zeggen ze dan, zoals “You dropped something” en als je dan stom genoeg bent om naar de grond te kijken, zeggen ze erachteraan “My heart”.
Ook op de Galatabrug is het geen goed idee om langs de restaurantjes te lopen. Ze springen gewoon voor je neus en blokkeren de weg en proberen je dan naar binnen te krijgen in hun restaurant. Het was wel heel grappig. Dan waren we eindelijk de eerste voorbij en dan kom je bij het volgende restaurant: “HELLO I AM THE NEXT ONE” en dan begint het weer van vooraf aan.
Verder raakte ik al vroeg in november helemaal in de kerstsfeer. In Turkije doen ze niet aan kerst, natuurlijk, maar op een tripje naar de supermarkt vonden we ineens een hele grote kerstafdeling en toen moesten we een heleboel kerstspullen inslaan! Dus ik heb nu ook een mooi kerstboompje op mijn kamer staan. Mijn roomie vond het heel erg leuk, want omdat ze moslim is viert ze geen kerst en dit was haar eerste kerstboom ooit.
Ik heb ook met acht Nederlandse meiden sinterklaas gevierd. Dat was gezellig! We gingen cadeau dobbelen met Turkse cadeautjes. En natuurlijk met een voorraadje pepernoten!
Ohja en voor ik het vergeet! Ik kan nu zeggen dat ik voor de eerste keer in mijn leven een voetbal team support: Fenerbahçe! Dat is een van de drie clubs uit Istanbul. Mijn buddy, Özkan, is groot fan van Fenerbahçe en ik ben met hem, drie andere Nederlanders en een Duits meisje naar een wedstrijd geweest. Dat was echt bijzonder om mee te maken. Ik kan het natuurlijk niet vergelijken met andere voetbalwedstrijden, omdat dit mijn eerste wedstrijd was, maar de Turkse supporters zijn echt heel fanatiek en de sfeer is geweldig. Ik heb me vooral vermaakt met naar het publiek kijken (meer dan naar het voetbal zelf). Het voetbal zelf kan ik nogal moeilijk volgen, haha, op televisie is het toch makkelijker met de herhalingen en het commentaar erbij. Vaak als het hele stadion begint te schreeuwen, zit ik me af te vragen waar ze zich nou toch zo druk om maken. Dirk Kuyt speelt voor Fenerbahçe en in Turkije heet hij KAIT. Continue hoor je ze praten over KAIT KAIT KAIT. Je moet ook niet proberen zijn naam goed uit te spreken, want dan hebben ze geen idee over wie je het hebt!
Maar één van de drie teams uit Istanbul supporteren zorgt toch ook wel voor problemen. Galatasaray en Fenerbahçe zijn aartsvijanden en de buddy van mijn roomie is zeer groot Galatasaray fan en zij is Besiktas fan. Zij deden er dan ook alles aan om mij over te halen om toch Galatasaray fan te worden. Vooral toen Fenerbahçe een week later van Galatasaray verloor! Ik kreeg continue berichtjes en briefjes op mijn bureau waarop stond dat ik toch echt Galatasaray moest gaan supporteren. Voetbal is hier echt hééél belangrijk, dus daarom is het wel leuk om een team te supporteren, vooral om alle rivaliteit die daardoor ontstaat.
Verder heb ik nog een paar leuke feestjes gehad, waaronder een James Bond party. Daar liepen we de hele avond met neppistooltjes te zwaaien. Dat was zeer geslaagd.
En toen was het al bijna kerst. Toen ik op 20 december de gordijnen open deed was het aan het sneeuwen! En niet een beetje ook. Het ging de hele dag door en aan het einde van de dag lag er 15 centimeter! Echt niet normaal, vooral omdat het een paar dagen daarvoor nog gewoon rond de 10 graden was. Dat was wel heel erg leuk, dus we hebben ’s middags lekker een beetje door de sneeuw gebanjerd. Alle lessen voor het einde van de middag en voor vrijdag werden gecanceld, omdat het verkeer een grote chaos was. Het zorgde alleen bij aardig wat mensen ook voor een heleboel stress, want er waren nogal wat mensen die in het weekend naar huis zouden vliegen voor kerst en op donderdag waren er veel vertragingen en ook wat vluchten die gecanceld werden.
En laat ik nou een van die mensen geweest zijn die naar huis ging op vrijdag! Op zich had het natuurlijk niet uitgemaakt als ik niet kon vliegen, want niemand wist er van! Ik vertrok vrijdag nog vroeger dan mijn plan was, omdat ik bang was voor een chaos in het verkeer. Om kwart voor 8 ging mijn vliegtuig en om kwart voor 11 vertrok ik van de campus. Natuurlijk was er nu niets aan de hand en was ik om 1 uur al op het vliegveld. Waar ik nog 7 uur mocht gaan zitten wachten. Ik was in ieder geval op tijd!
Steffie kwam toevallig op dezelfde avond terug van haar exchange in Noorwegen en ik ging met haar mee naar huis. Toen we in de trein zaten kreeg ik een whatsappje van pap: Hee, wat ben je nu aan het doen, zit je bij de Hangar (dat is een cafeetje op de campus). Dus ik zei tegen Steffie: “hmmm wat zal ik eens tegen hem zeggen”. “Nee pap, ik zit bij Piazza (een ander cafeetje)”. Terwijl ik in werkelijkheid dus in de Fyra naar Breda zat.
De volgende morgen bracht Steffie me naar huis. Ik had om 10 uur een skype-afspraak met papa en mama. Om 5 voor 10 stond ik voor de deur. Mama riep heel hard “AHHHH KARLIJN STAAT VOOR DE DEUR”. Ik denk dat Malu nog nooit zo snel haar bed uit is gekomen. De verrassing was in ieder geval geslaagd! Ze waren alle 3 wel even van de wap.
Dus nu hebben we gezellig kerst met z’n 4en en met de familie gevierd. Onze traditionele sjoelcompetitie voortgezet en natuurlijk op kerstavond love actually gekeken. Het was heel leuk om er bij te zijn!

Nu ben ik weer terug in Istanbul. En oud en nieuw komt er aan! Morgennacht komt Steffie en dan gaan samen Istanbul even onveilig maken en oud en nieuw vieren. Dan twee tentamenweken en daarna zit het eerste semester er alweer op! Op 19 januari kom ik alweer naar Nederland voor 2 weken!

Ik hoop dat jullie allemaal een fijne kerst hebben gehad en ik wens iedereen alvast het allerbeste voor 2013! Mutlu yil!

Görüsürüz!